Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Κορυδαλλός : Τον σταυρώνουμε καθημερινά...


Τις μεγάλες αλήθειες και αξίες που έφερε ο λόγος του Ναζωραίου τις συντρίβουμε καθημερινά με την πρακτική και τον τρόπο σκέψης μας. 'Ετσι διασύρουμε το λόγο και τα μηνύματά του και ευτελίζουμε την προσφορά Του. Ο μεγάλος Επαναστάτης "γίνεται μικρός " στο στόμα και στα έργα μας. Και είναι αυτοί που επικαλούνται διαρκώς το όνομά Του και κερδίζουν τον επιούσιο οι οποίοι πρώτοι ρίχνουν το λίθο...

Όποιος έχει δυο χιτώνες να δίνει τον ένα , διακήρυξε ο Χριστός. Και εκείνοι το παραχάραξαν και για να το εκμεταλλευτούν μέσω της αθλιότητας που ονόμασαν φιλανθρωπία, το μετέτρεψαν σε " όποιος έχει χίλιους χιτώνες να δίνει που και που τον ένα" . Μήπως δεν είναι έτσι ; Απαντήστε λοιπόν όλοι εσείς που κάνετε τους μεγαλόσταυρους κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Ας απαντήσουν οι επαγγελματίες του κλήρου πρώτοι. Ας απαντήσουν στον ιδρυτή της εκκλησίας Χριστό που ενσάρκωσε τους πόθους και τα όνειρα της φτωχολογίας. Ας μας πουν επιτέλους το αληθινό μήνυμα των παραβολών. Μοίρασε κρασί και ψωμί σε όλους, κυνήγησε τους εκμεταλλευτές, περπάτησε ξυπόλητος και ένωσε με το Κήρυγμά του όλους τους ενδεείς ανεξάρτητα από καταγωγή, χρώμα και φύλή. Το κήρυγμα του Ιησού, σε τελευταία ανάλυση τα μηνύματα του Λόγου του, δεν ήταν κατευναστικά, δεν καλούσαν τους λαούς σε μια συμμαχία με την εξουσία. Κάθε άλλο ! Ήταν επαναστατικά, ήταν ανατρεπτικά, όπως η ζωή Του. Το ζήτημα δεν είναι αν υπήρξε ως φυσική οντότητα. Αυτό είναι το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί. Το μέγα θέμα είναι ότι είτε υπήρξε πραγματικά είτε ήταν ένα τεράστιο Σύμβολο για τους πένητες όλης της γης, ο Ναζωραίος ως πραγματική ή ιδεατή προσωπικότητα άνοιξε το δρόμο και τα μάτια στους απλούς ανθρώπους. Και ήταν ο δρόμος του αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη και την ειρήνη. Όλα τα υπόλοιπα, μεγαλόσταυροι, προσκυνήματα και μετάνοιες είναι είτε για τους πονηρούς είτε για τους αφελείς. Και δεν έχουν άδικο όσοι ισχυρίζονται ότι ο Λόγος του Χριστού φτάνει για να δημιουργήσει ένα τεράστιο και φλογερό κοινωνικό κίνημα. Καλή Ανάσταση λοιπόν...