Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Κορυδαλλός : Άδικο έχει τελικά ο Κασιμάτης ;

Μεταφέρουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία του Δημάρχου Κορυδαλλού στην εκδήλωση « Λογοδοσία Δημάρχου» που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του κιν/φου «Παράδεισος» στις 29-9-2010
«…Σεβόμαστε και τιμούμε την δημοτική παράταξη «δημοκρατική ενότητα». Είναι η παράταξη που έδωσε δυο Δημάρχους, τον αείμνηστο Δημήτρη Μαλαγαρδή και τον Νίκο Θεμελή. Και οι δύο πρόσφεραν πολύ σοβαρό έργο στην πόλη μας. Απλά και ξεκάθαρα όμως λέμε ότι έχουμε διαφορετική αντίληψη για την αυτοδιοίκηση. Δεν είναι όμως αγεφύρωτες οι διαφορές. Άλλωστε εδώ το ζήτημα είναι η πόλη μας και η πρόοδος όλων .
Από την άλλη δεν συμφωνούμε με την πρακτική των υπόλοιπων τριών παρατάξεων που σε αγαστή συνεργασία έχουν δημιουργήσει μια συγχορδία κραυγών μηδενισμού, ακύρωσης και παραπληροφόρησης χωρίς ουσιώδη επιχειρήματα απαιτώντας από τους δημότες να μη βλέπουν και να μην ακούν τίποτε.
Προφανώς δεν γνωρίζουν και δεν ενδιαφέρονται στην ουσία για το τι γίνεται στον Κορυδαλλό ή έρχονται από άλλη πόλη.
Οι συμπεριφορές συστηματικής διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και άρνησης δεν προσφέρουν σε κανέναν. Απεναντίας είναι βαθύτατα συντηρητικές και περιορίζουν τον κοινό στόχο.
Θέλω να δηλώσω και στις τρεις παρατάξεις ότι ματαιοπονούν. Στην πόλη αυτή είμαστε όλοι γνωστοί. Μας γνωρίζουν όλοι. Οι δημότες έχουν εικόνα , μνήμη και άποψη για όλους μας. Ούτε οι κορώνες περί διαφάνειας και ήθους, που πραγματικά προκαλούν θυμηδία για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, ούτε οι τεχνητές συγκολλήσεις είναι δυνατό να κρύψουν το παρελθόν και το παρών. Εμείς δεν θα ασχοληθούμε με αυτές τις λογικές και πρακτικές. Για εμάς τέτοιες κινήσεις δεν έχουν, ούτε θα έχουν τύχη διεκδικώντας μέσα από την λάσπη, χώρο στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας »
Σαφέστατος ο Σταύρος Κασιμάτης. Κρυστάλλινη τοποθέτηση για τη Δημοκρατική Ενότητα. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη μεγάλη προσφορά της συγκεκριμένης παράταξης στην πόλη. Όσο για τους υπόλοιπους τι να πούμε. Όταν οι κάθε λογής ανακοινώσεις (λέγε παραπληροφόρηση) γίνονται φλάμπουρο και ο ένας κουνάει το μαντήλι στον άλλο είναι βέβαιο ότι στο τέλος όλοι μαζί θα χορέψουν το χορό του… Ζαλόγγου.

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Κορυδαλλός : η αναλγησία δεν έχει όρια

Πιστεύαμε ότι η αναλγησία και η μικροψυχία έχουν όρια. Και όμως διαψευστήκαμε. Αναφερόμαστε σε πρόσφατα δημοσιεύματα ιστοσελίδας – τα οποία δυστυχώς τα εξαπτέρυγα αναπαράγουν - που αφορούν στην παρουσία του Μάκη Χαλβατζάρα στο ψηφοδέλτιο του ανεξάρτητου δημοτικού συνδυασμού «Πολίτες για τον Κορυδαλλό» με επικεφαλής το σημερινό Δήμαρχο Κορυδαλλού κο Σταύρο Κασιμάτη. Ο συντάκτης του δημοσιεύματος θεωρεί τη συμμετοχή του Μ.Χ. , όπως γράφει, ως προϊόν συναλλαγής και μάλιστα ρωτά για το αντάλλαγμα…
Επειδή γνωρίζουμε τον Μάκη Χαλβατζάρα, επειδή γνωρίζουμε τη μέχρι τώρα πορεία του όχι μόνο στην αυτοδιοίκηση αλλά στο ευρύτερο αριστερό δημοκρατικό κίνημα, θέλουμε να τονίσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι το δημοσίευμα αυτό είναι προϊόν νοσηρού και ελλειμματικού εγκεφάλου που σκοπεύει να πλήξει τόσο τον Μάκη όσο και τη νέα προσπάθειά του στην πόλη του Κορυδαλλού. Νομίζει ο συντάκτης ότι έτσι θα πλήξει και τη δημοτική αρχή του Κορυδαλλού και το συνδυασμό αφού προσπαθεί να απαξιώσει αυτή τη συνεργασία σπιλώνοντας το προσωπικότητα του Μάκη Χαλβατζάρα.
Δεν είναι στις προθέσεις μας να σταθούμε ιδιαίτερα στη ιστορία της οικογένειας του Μάκη στο αριστερό, προοδευτικό και δημοκρατικό κίνημα γιατί θα χρειαζόταν πολύς χώρος και χρόνος. Άλλωστε όλοι και όλα κρίνονται. Όλη η περιοχή γνωρίζει την πορεία της και τη συμμετοχή της στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Έρχεται τώρα κάποιος , άκαπνος προφανώς, να σπιλώσει αυτή την παράδοση και να θυματοποιήσει το Μάκη γράφοντας για συναλλαγή! Προφανώς εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια αυτός ο ασήμαντος λιβελογράφος. Η λάσπη πάντοτε επιστρέφεται σε αυτόν που την παράγει. Και ο συγκεκριμένος λασπολόγος την εισπράττει με το παραπάνω…

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Κορυδαλλός : Η Δημοκρατική Αριστερά Κορυδαλλού στηρίζει Κασιμάτη

Η πρόσφατη ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς με την οποία το νέο αυτό πολιτικό σχήμα δηλώνει τη στήριξή του στο Δήμαρχο Κορυδαλλού στις επικείμενες δημοτικές εκλογές δικαιώνει για άλλη μια φορά την πολιτική συναινέσεων και συγκλίσεων που ακολούθησε ο Σταύρος Κασιμάτης από το 2006 μέχρι σήμερα.
Υπάρχουν ορισμένα σημεία στην ανακοίνωση που αποτελούν κομβικές πολιτικές απαιτήσεις και στοχεύσεις της αριστεράς στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Η επιμέτρηση στα θετικά τη διοίκησης Κασιμάτη των συμμετοχικών διαδικασιών που ο Δήμαρχος ακολούθησε με ιδιαίτερη προσήλωση, είναι ένας από τους κλασικούς στόχους του προοδευτικού κινήματος στο οποίο ανήκει και η Δ.ΑΡ.
Η διάκριση των αυτοδιοικητικών εκλογών από την μνημονιακή και μεταμνημονιακή υστερία και η εμμονή στον αμιγώς αυτοδιοικητικό χαρακτήρα τους ,είναι άλλη μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παράμετρος. Την ίδια στιγμή αποτελεί και σαφή, σαφέστατη θα λέγαμε, διαφοροποίηση της Δ.ΑΡ. από την παραδοσιακή και …νεοπαραδοσιακή αριστερά.
Αυτό που είναι βέβαιο , είναι ότι το νεοσύστατο πολιτικό σχήμα και όχι το υβρίδιο όπως με περίσσεια εμπάθεια αναφέρθηκε σε πρόσφατη ηλεκτρονική δημοσίευση σε blog φίλα προσκείμενο στο φορέα από τον οποίο αποκολλήθηκε η Δ.ΑΡ. φαίνεται να βρίσκει το βηματισμό του. Και ξεκινά από την αυτοδιοίκηση. Από εκεί δηλαδή που μπορεί να αναζητήσει άμεσα και εταίρους. Το πόσο μακρύ θα είναι το ταξίδι είναι ακόμη ζητούμενο. Πάντως αν οδηγηθεί σε αδιέξοδο καλύτερα θα ήταν να διακοπεί παρά να μείνει μόνιμα σε υβριδική κατάσταση όπως ο χώρος από τον οποίο προήλθε.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Κορυδαλλός : ο Πετρολούκας Χαλκιάς στον Κορυδαλλό

Ο αετός της Ηπείρου, ο μεγάλος μουσικός Πετρολούκας Χαλκιάς μας απογείωσε κυριολεκτικά. Ο ήχος του κλαρίνου του , ήχος προσωπικός και απόλυτος, γέμισε την ψυχή μας Ελλάδα, μας ένωσε με την αληθινή, γνήσια τέχνη. Κάποιες στιγμές , στο φιλόξενο θεατράκι "Θανάσης Βέγγος" ,νόμιζες πως θα πετάξεις. Άλλες πάλι ότι πρέπει να βγεις στο δρόμο να διεκδικήσεις την Ελλάδα που χάνεται. Γιατί αυτή η Ελλάδα χάνεται και συνθλίβεται. Η Ελλάδα των μεγάλων δημιουργών, η Ελλάδα των αχθοφόρων του λαϊκού πολιτισμού. Οφείλουμε όχι μόνο τιμή σε καλλιτέχνες σαν τον Πετρολούκα αλλά και υποσχέσεις. Υποσχέσεις για μάχη και εγρήγορση για τη διάσωση του λαϊκού μας πολιτισμού, της πραγματικά μεγάλης παρακαταθήκης των Ελλήνων.