Κορυδαλλός : Κορυδαλλός, οι ροζ...

Η καθημερινότητα είναι γεμάτη από ροζ ιστορίες. Το ίδιο και η πολιτική. Το ροζ στην ελληνική πολιτική σκηνή έχει τη δική του έντονη παρουσία από τη μεταπολίτευση και μετά. Υπήρξαν περίοδοι όπου έγινε μπλε αλλά και περίοδοι όπου κάποιοι προσπάθησαν να το κάνουν κόκκινο. Αυτές οι Οβιδιακού τύπου μεταμορφώσεις όμως ανέκαθεν κούραζαν. Κούραζαν πολύ και πολλούς. Τελικά δεν έπεισαν και δεν πείθουν παρά ελάχιστους. Αποδείχτηκαν αναξιόπιστοι οι αρχιτέκτονες του ροζ πολιτικού κινήματος. Είναι αυτοί που επικαλούνταν την ενότητα στο όνομα της πολιτικής επιβίωσης και όχι της συμβίωσης. Ήταν μια ενότητα που, όπου και όποτε έγινε αποδεκτή, αποδείχτηκε επίπλαστη και επικίνδυνη.
Οι ροζ είχαν πάντοτε συγκεκριμένη στόχευση. Κατήγγειλαν και καταγγέλλουν τους θεσμούς του αστικού συστήματος, αλλά έκαναν και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να βρίσκονται εντός των τειχών. Ας όψονται όσοι τους περιέθαλψαν και τους ανέδειξαν από κομπάρσους σε πρωταγωνιστές για να αποτελέσουν οι ίδιοι, αυτοί δηλαδή που τους έδωσαν πολιτικό χώρο, βορά στην άδικη και ύπουλη πολλές φορές κριτική τους.
Είχαν πάντοτε συγκεκριμένη στόχευση οι ροζ. Στην απέλπιδα προσπάθειά τους να μείνουν στο προσκήνιο έστηναν παρασκήνια για να χτυπήσουν και να εξοντώσουν όσους με την παρουσία, τον όγκο και το έργο τους, δεν άφηναν σε αυτούς παρά ελάχιστα τετραγωνικά εκατοστά πολιτικού χώρου.
Και βέβαια οι ροζ δεν φείδονταν και δεν φείδονται σε χαρακτηρισμούς και ταμπέλες περνώντας ακόμη και στα χωράφια του γκεμπελισμού.
Είναι αυτοί που, επαναλαμβάνοντας στην ουσία το ιστορικό τους λάθος, έμειναν και πάλι στις γκρίζες σελίδες της ιστορίας με προτάσεις για συμπόσια με πολιτικές δυνάμεις που μέχρι πριν κατήγγειλαν με στόχο την προάσπιση τάχα της διαφάνειας. Στην ουσία όμως η δημιουργία αυτής της εφήμερης πολιτικής καρικατούρας οδήγησε στη σαλαμοποίηση της πολιτικής ζωής για να έρθει αργότερα η ετυμηγορία των πολιτών και να τους στείλει αδιάβαστους ως είθισται….
Είναι αυτοί που και σήμερα δεν αφουγκράζονται τίποτε. Δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Με περισσή ευκολία και αλόγιστη κριτική καταγγέλλουν πολιτικές πρακτικές και πρόσωπα με τον πιο επαίσχυντο λαϊκίστικο τρόπο και με φανατισμό νεοφώτιστου.
Είναι δυστυχώς οι ίδιοι αυτοί που με τόση έπαρση απαξιώνουν τους πάντες και τα πάντα, κρύβοντας στην ουσία την ανυπαρξία , τον πολιτικό νανισμό και την ηθική μικρότητά τους. Είναι αυτοί που αγκαλιάζουν τον μικρότερο για να φανούν μεγαλύτεροι παραμένοντας όμως πάντα μικροί. Ασφυκτιούν από την πίεση των άστοχων ιστορικών επιλογών τους αφού βιώνουν τις επιπτώσεις ενός διαχρονικού συνδρόμου που τους κυνηγά δεκαετίες τώρα. Είναι η διαρκής πολιτική μίτωση, αυτό το σαράκι που κατατρώγει την αδιέξοδη πολιτική πορεία τους μέσα στο χρόνο.
Αυτοί είναι οι ροζ με τη ροζ ιστορία.