Το ότι η διοικητική μεταρρύθμιση στο χώρο της αυτοδιοίκησης είναι προϋπόθεση για το γενικότερο εκσυγχρονισμό και αναδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας είναι δεδομένο. Η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός όπως εμφανίζονται στον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας σίγουρα δεν βοηθά την αυτοδιοίκηση να παίξει το νευραλγικό της ρόλο. Φτάνει όμως μια κεντρικά κατευθυνόμενη και εποπτευόμενη θεσμική και οργανωτική αναδιάταξη στην αυτοδιοίκηση; Μπορεί το εγχείρημα για μεταρρύθμιση να ευδοκιμήσει χωρίς την απαραίτητη χρηματοδότηση; Είναι εφικτό - και πότε ήταν άλλωστε - να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο χωρίς τους προβλεπόμενους πόρους; Θα πάμε πάλι σε αλλαγές χωρίς να προβλέψουμε το κόστος αυτών των αλλαγών; Και σε κάθε περίπτωση υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να πετύχει ο θεσμικός ανασχηματισμός χωρίς πρόβλεψη του ανάλογου κόστους ; Μήπως τελικά προσθέσουμε νεκρούς, από άποψη οικονομικών δυνατοτήτων, Δήμους και πάμε να φτιάξουμε ένα κοινό αυτοδιοικητικό νεκροταφείο ; Όλοι γνωρίζουν ότι μηδέν + μηδέν κάνει μηδέν. Τίποτε άλλο. Και επειδή οι Δήμοι βρίσκονται στο Ναδίρ αντιλαμβάνονται ότι για να πετύχει η αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση απαιτούνται οικονομικές προϋποθέσεις , εγγυημένοι δηλαδή πόροι και σταθερή χρηματοδότηση. Τουλάχιστον στην πρώτη φάση, αφού υποτίθεται ότι μια μεγάλη διοικητική αλλαγή θα προβλέψει και άλλες διαδικασίες που αφορούν στη δυνατότητα των "νέων δήμων" για δράσεις που θα στοχεύουν και στην οικονομική τους ενίσχυση ΧΩΡΙΣ βέβαια να αμφισβητείται στο ελάχιστο ο κοινωνικός καθαρά χαρακτήρας και ρόλος της αυτοδιοίκησης.
Πρέπει λοιπόν στην έναρξη των συζητήσεων και διαδικασιών για τη διοικητική μεταρρύθμιση να βρίσκεται τον σχέδιο χρηματοδότησης και εξασφάλισης πόρων υπέρ της αυτοδιοίκησης., Αλλιώς άνθρακες ο θησαυρός...
Πρέπει λοιπόν στην έναρξη των συζητήσεων και διαδικασιών για τη διοικητική μεταρρύθμιση να βρίσκεται τον σχέδιο χρηματοδότησης και εξασφάλισης πόρων υπέρ της αυτοδιοίκησης., Αλλιώς άνθρακες ο θησαυρός...
