Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Τι μιζέρια και τι κακομοιριά


Έχουν ξεσαλώσει τα διάφορα παπαγαλάκια. Και προσπαθούν να ακυρώσουν τα πάντα. Βλέπουν ότι το έδαφος χάνεται κάτω από τα πόδια τους και παθαίνουν. Δεν το περίμεναν. Βλέπουν καινούργια απορριμματοφόρα, βλέπουν τους μπλε κάδους της Ανακύκλωσης, βλέπουν οχήματα και μέσα πολιτικής προστασίας, βλέπουν το ανακαινισμένο ΕΑΚ, βλέπουν τα αθλητικά έργα να ξεκινούν στα Λατομεία, βλέπουν τα νέα σχολεία, βλέπουν τους φύλακες στις πλατείες, βλέπουν το 6ο ΕΔΑΠΕ, βλέπουν το νέο ΚΕΠ να οργανώνεται στο Σχιστό, βλέπουν το νέο σινέ Παράδεισος, βλέπουν τις ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις, βλέπουν το νέο Δημοτικό κέντρο επιμόρφωσης, βλέπουν ότι δυστυχώς ότι δεν τους βγαίνει τίποτε. Άλλα περίμεναν, για άλλα προσέυχονταν και άλλα συμβαίνουν τελικά στην πόλη και μάλιστα με ρυθμούς πολυβόλου. Και ακόμη δεν έχετε δει τίποτε παπαγαλάκια. Τα καλύτερα έρχονται. Μεγάλες αναπλάσεις, γκαράζ, κολυμβητήριο, νέα σχολεία κλπ.
Βλέπουν όμως και οι δημότες που δε σταματούν να εκφράζουν την ικανοποίησή τους για όλα αυτά. Βλέπουν στα σίγουρα την κακομοιριά και την υποκρισία που σας διακρίνει σε όλο της το μεγαλείο. Δεν σας βγαίνει τίποτε. Φτιάξτε όσα ιστολόγια θέλετε. Ψάξτε αδυναμίες, λάθη και παραλέιψεις. ότι και να κάνετε ένα πράγμα δε θα βρείτε. Τη συμφωνία των δημοτών σε όσα διαδίδετε. Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει. Εσείς μείνετε στα όρια της δικής σας οπτικής, δηλαδή κάπου ανάμεσα στο τίποτε και το μαύρο.