Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία εκτός από αθλιότητα είναι και ηλιθιότητα. Αυτοί που δεν έχουν καταλάβει ότι η γη είναι μια τεράστια αυλή όπου άλλοι έχουν θέα θάλασσα και άλλοι ζουν σε καλύβια και υπόγεια μόνο ηλίθιοι μπορεί να είναι. Η μάχη για την επιβίωση, ο αγώνας για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής είναι ή πρέπει να είναι κοινός. Τα αιτήματα για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη είναι κοινά. Έχουν αφετηρία τον παγκόσμιο άνθρωπο άσχετα από το χρώμα, το φύλλο, τον τόπο καταγωγής.
Στις μέρες μας οι ρατσιστές, οι ξενοφοβικοί, οι Ελληναράδες κάνουν πάρτι.
Έφτασαν να ισχυρίζονται ότι για τη βαθιά οικονομική κρίση φταίνε οι φουκαράδες οι Πακιστανοί, οι Ιρανοί και τόσοι άλλοι που στριμώχνονται σαν τα πρόβατα σε ανήλιαγα υπόγεια στις γειτονιές της Κοκκινιάς. Αλλά οι ρατσιστές , είναι ρατσιστές. ‘Άλλοι είναι ανόητοι, άλλοι ενεργούμενα και άλλοι συνειδητοποιημένοι φασίστες.
Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι μια μερίδα, το τονίζουμε μια πολύ μικρή ομάδα, που έχει αναλάβει εργολαβικά να προστατεύσει τους μετανάστες από την ομολογημένη επιθετικότητα ακόμη και του επίσημου κράτους. Μερικές φορές η μέχρι δακρύων υπερευαισθησία τους αποκαλύπτει άλλα πράγματα. Έχουν κάνει δηλαδή επικοινωνιακή παντιέρα το δράμα των μεταναστών μάλλον για να επιβιώσουν οι ίδιοι τελικά. Αυτό είναι εκμετάλλευση νέου τύπου. Κάποτε , τι κάποτε δηλαδή, ακόμη και σήμερα οι κυρίες στο Κολωνάκι και όχι μόνο φορούσαν μπλουζάκια με στάμπα τον Μαρξ και τον Λένιν. Η…πολιτική φιλανθρωπία, γιατί για φιλανθρωπία μιλάμε , είναι επικίνδυνο κανάλι. Και όταν μάλιστα γίνεται θέαμα γίνεται προϊόν. Προϊόν με κόστος παραγωγής και τιμή πώλησης. Και όταν το προϊόν ή η υπηρεσία είναι θέαμα τότε κοστίζει ακριβά. Άλλωστε όπως έγραψε και ο Ντεμπόρ , ζούμε στην κοινωνία του θεάματος. Θέαμα αγοράζουμε, θέαμα πουλάμε.
Είναι μια τραγική διελκυστίνδα όπου στο ένα άκρο είναι οι δυνάμεις καταστολής, οι κυνηγοί κεφαλών μεταναστών και οι Ελληναράδες και στο άλλο μερικές τύπισσες και μερικοί τύποι που κυριολεκτικά «ζουν» (αν θέλετε και χωρίς εισαγωγικά) από το δράμα και την αγωνία των μεταναστών πουλώντας… προστασία. Η διελκυστίνδα βέβαια βρίσκει το σημείο ισορροπίας στο κεφάλι των εμιγκρέδων που αναζητούν γη και ουρανό.
Η πλειοψηφία παραμένει βουβή. Όχι γιατί δεν κατανοεί το πρόβλημα, όχι γιατί την διακατέχει η ξενοφοβία. Απλά προσπαθεί να δει το μεγάλο αυτό πρόβλημα με την οπτική αυτού που υποφέρει και είναι «ξένος» στον ίδιο του τον τόπο. Γιατί «εμείς» είμαστε όλοι όσοι ζούμε και αναπνέουμε σε αυτή τη γωνιά της γης. Άσπροι, μαύροι, κίτρινοι. Γυναίκες, άντρες, παιδιά. Οι Ελληναράδες και οι ξενολάγνοι είναι δυο αριθμητές με τον ίδιο παρανομαστή. Γιατί και οι δύο πλευρές χάνουν ηθελημένα την ουσία και πουλάνε προστασία στο πεδίο ενός επικοινωνιακού πολέμου χωρίς τέλος.
Στις μέρες μας οι ρατσιστές, οι ξενοφοβικοί, οι Ελληναράδες κάνουν πάρτι.
Έφτασαν να ισχυρίζονται ότι για τη βαθιά οικονομική κρίση φταίνε οι φουκαράδες οι Πακιστανοί, οι Ιρανοί και τόσοι άλλοι που στριμώχνονται σαν τα πρόβατα σε ανήλιαγα υπόγεια στις γειτονιές της Κοκκινιάς. Αλλά οι ρατσιστές , είναι ρατσιστές. ‘Άλλοι είναι ανόητοι, άλλοι ενεργούμενα και άλλοι συνειδητοποιημένοι φασίστες.
Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι μια μερίδα, το τονίζουμε μια πολύ μικρή ομάδα, που έχει αναλάβει εργολαβικά να προστατεύσει τους μετανάστες από την ομολογημένη επιθετικότητα ακόμη και του επίσημου κράτους. Μερικές φορές η μέχρι δακρύων υπερευαισθησία τους αποκαλύπτει άλλα πράγματα. Έχουν κάνει δηλαδή επικοινωνιακή παντιέρα το δράμα των μεταναστών μάλλον για να επιβιώσουν οι ίδιοι τελικά. Αυτό είναι εκμετάλλευση νέου τύπου. Κάποτε , τι κάποτε δηλαδή, ακόμη και σήμερα οι κυρίες στο Κολωνάκι και όχι μόνο φορούσαν μπλουζάκια με στάμπα τον Μαρξ και τον Λένιν. Η…πολιτική φιλανθρωπία, γιατί για φιλανθρωπία μιλάμε , είναι επικίνδυνο κανάλι. Και όταν μάλιστα γίνεται θέαμα γίνεται προϊόν. Προϊόν με κόστος παραγωγής και τιμή πώλησης. Και όταν το προϊόν ή η υπηρεσία είναι θέαμα τότε κοστίζει ακριβά. Άλλωστε όπως έγραψε και ο Ντεμπόρ , ζούμε στην κοινωνία του θεάματος. Θέαμα αγοράζουμε, θέαμα πουλάμε.
Είναι μια τραγική διελκυστίνδα όπου στο ένα άκρο είναι οι δυνάμεις καταστολής, οι κυνηγοί κεφαλών μεταναστών και οι Ελληναράδες και στο άλλο μερικές τύπισσες και μερικοί τύποι που κυριολεκτικά «ζουν» (αν θέλετε και χωρίς εισαγωγικά) από το δράμα και την αγωνία των μεταναστών πουλώντας… προστασία. Η διελκυστίνδα βέβαια βρίσκει το σημείο ισορροπίας στο κεφάλι των εμιγκρέδων που αναζητούν γη και ουρανό.
Η πλειοψηφία παραμένει βουβή. Όχι γιατί δεν κατανοεί το πρόβλημα, όχι γιατί την διακατέχει η ξενοφοβία. Απλά προσπαθεί να δει το μεγάλο αυτό πρόβλημα με την οπτική αυτού που υποφέρει και είναι «ξένος» στον ίδιο του τον τόπο. Γιατί «εμείς» είμαστε όλοι όσοι ζούμε και αναπνέουμε σε αυτή τη γωνιά της γης. Άσπροι, μαύροι, κίτρινοι. Γυναίκες, άντρες, παιδιά. Οι Ελληναράδες και οι ξενολάγνοι είναι δυο αριθμητές με τον ίδιο παρανομαστή. Γιατί και οι δύο πλευρές χάνουν ηθελημένα την ουσία και πουλάνε προστασία στο πεδίο ενός επικοινωνιακού πολέμου χωρίς τέλος.
